Η αλήθεια που πονάει…

Δεν είναι λίγοι αυτοί που ψάχνουν να βρουν τα αίτια και το λάθος που φέρνει από νωρίς τον προβληματισμό για την ικανότητα της φετινής ομάδας. Οι αναλύσεις, δίνουν και παίρνουν, ειδικότερα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Αρκετοί, προτιμούν να μηδενίζουν τα πάντα, άλλοι στοχοποιούν συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές, άλλοι πάλι τα βάζουν με το Μαντούκα και τη διοίκηση χρεώνοντας σχεδόν από κοινού την ευθύνη για τη λάθος καλοκαιρινή μεταγραφική ενίσχυση και γενικότερα τον προγραμματισμό που έγινε.

Ανεξάρτητα από το ποιο απ’όλα ισχύει περισσότερο, προκύπτει μία μεγάλη αλήθεια, την οποία καταγράφουμε στη συνέχεια.
Το ΑΠΟΕΛ που κατέκτησε πέρσι το πρωτάθλημα με ρεκόρ βαθμολογικών απωλειών που έφτασαν στους 34 αφού από σύνολο 96 πήρε μόλις 62, έμεινε με βασικούς π.χ στον αγώνα με τη Σπάρτα, τον καταπονημένο Σέρτζιο, δεξιά, τη ρεζέρβα πέρσι του Ρίισε (βλέπε Αντωνιάδης) αριστερά, είχε στα στόπερ τον Καρλάο αλλά και ένα νεαρό τον Ραφαήλ Αναστασίου ενώ στη μεσαία γραμμή είχε το Νούνο Μοράις, επίσης καταπονημένο, το νεαρό Αρτυματά και τον Μακρίδη, ενώ πέρσι είχε Βινίσιους και Λάνινγκ.

Στα δύο άκρα ο Εφραίμ και ο Βάντερ και σέντερ φορ τον Πιατκόφσκι αντί τον Τζιμπούρ. Αν δηλαδή εξαιρέσουμε τον Βάντερ και το Μακρίδη αλλά και τον τερματοφύλακα Βάτερμαν, καμία αλλά προσθήκη ουσίας από τις μεταγραφές και επιπλέον το ΑΠΟΕΛ, στηρίζεται σε ποδοσφαιριστές που εκτός από παιχνίδια, προσθέτουν και ηλικία στο παθητικό τους.

Και μιλάμε σε σύγκριση με την περσινή ομάδα που ομολογουμένως ήταν η πλέον προβληματική και αμφισβητούμενη από κάθε άλλη τα τελευταία χρόνια, ασχέτως αν στο τέλος κατέκτησε το νταμπλ.

Μιχάλης Παπαγεωργίου sport-fm