Ποδοσφαιρο

Eνώπιον ιστορικής πρόκλησης

Εχει πετύχει σπουδαία επιτεύγματα το ΑΠΟΕΛ σε ευρωπαϊκό επίπεδο και αυτή η ομάδα από το 2009 όταν αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης έδειξε ότι το ταβάνι μπαίνει πολύ ψηλά.

Οι «γαλαζοκίτρινοι» βρίσκονται ενώπιον ιστορικής πρόκλησης για άλλη μια φορά αφού πάνε στην Τρίπολη με στόχο τη νίκη και αν τα καταφέρουν θα είναι η πρώτη φορά που θα πετύχουν διπλό σε φάση ομίλων ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Έχουν πετύχει σπουδαία αποτελέσματα εκτός έδρας όπως οι ισοπαλίες το 2009 με την Ατλέτικο Μαδρίτης στο «Βιθέντε Καλντερόν» και την Τσέλσι στο «Στάμφορντ Μπριτζ», τις τρεις ισοπαλίες το 2011-2012 με Ζενίτ, Σαχτάρ και Πόρτο και την ισοπαλία με τη Μακάμπι στο Τελ Αβίβ το 2013, όμως ποτέ δεν έφυγε με το διπλό σε αγώνα επιπέδου ομίλων ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

Τα δεδομένα αυτή τη φορά είναι πιο ισορροπημένα όσον αφορά τη δυναμικότητα του αντιπάλου, καθώς ο Αστέρας θεωρείται ομάδα στα μέτρα του ΑΠΟΕΛ και οι «γαλαζοκίτρινοι» έχουν ενώπιόν τους μια ιστορική ευκαιρία για να πάρουν την πρώτη εκτός έδρας νίκη και να διατηρήσουν ελπίδες πρόκρισης στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ.

Το κίνητρο έτσι κι αλλιώς είναι ισχυρό αφού ενδεχόμενη νίκη στο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» θα δημιουργήσει πολύ καλύτερα δεδομένα για τη συνέχεια και θα φέρει και το μπόνους των 360 χιλιάδων ευρώ από την ΟΥΕΦΑ και γίνεται ακόμα πιο ισχυρό λόγω ακριβώς της προοπτικής να γράψει ιστορία η ομάδα.

Στο «γαλαζοκίτρινο» στρατόπεδο υπάρχει συγκρατημένη αισιοδοξία για την αυριανή αναμέτρηση και όλοι ελπίζουν ότι η ομάδα θα παρουσιαστεί όπως πρέπει για να διεκδικήσει με αξιώσεις τη νίκη. Περιμένουν πάντως ένα διαφορετικό αγώνα σε σχέση με τον προηγούμενο με τον Αστέρα στο ΓΣΠ, αφού ο αντίπαλος στη δική του έδρα παρουσιάζεται αλλαγμένος προς το καλύτερο.

Το διαπίστωσε ο Τιμούρ Κετσπάγια βλέποντας τον Αστέρα να κερδίζει την Κυριακή τον ΠΑΟΚ μέσα από ανατροπή και προετοιμάζει κατάλληλα τη δική του ομάδα για να ανταποκριθεί, να γράψει ιστορία και να κρατήσει ανοικτή την πόρτα της πρόκρισης.

Κώστας Παναγιώτου sport-fm

Previous post

Ο Βάντερ που θέλουμε

Next post

Δεν έβλεπαν;