Ο «γαλαζοκίτρινος» Ιανός

Μπροστά κούκλα, πίσω… πανούκλα: πώς εξηγείται η φαινομενικά παράδοξη αντίθεση στην αμυντική κι επιθετική λειτουργία του ΑΠΟΕΛ στο ντέρμπι με την Ανόρθωση.

Βάσει απουσιολογίου οι (όποιοι) μπελάδες ήταν πιθανότερο να εμφανιστούν από τη μέση και μπροστά. Στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» ο ΑΠΟΕΛ είχε εκτός αποστολής τους Σέρινταν, Σωτηρίου, Ναφίου, Κωνσταντίνου, με αποτέλεσμα οι εναλλακτικές για τις θέσεις των εξτρέμ και των επιθετικών στο 4-4-2 του Τόρστεν Φινκ να είναι οι εξής: οι αριστεροπόδαροι Αλωνεύτης και Αλεξάνδρου (κατά κύριο λόγο) και ο Γκόμες (δευτερευόντως).

Ποιούμενος την ανάγκη φιλοτιμία ο Γερμανός δεν δίστασε στα τελευταία λεπτά να περάσει μπροστά τον Γκιλιέρμε, προκειμένου να δοκιμάσει μ’ ένα διαφορετικό σχήμα στην επίθεση να φτάσει στην ισοφάριση. Όπερ κι εγένετο δικαιώνοντας τη σκέψη του 48χρονου προπονητή.

Στον αντίποδα, πλην του τραυματία Πάρντο, στα μετόπισθεν δεν υπήρχε άλλη σοβαρή απουσία. Ωστόσο τόσο οι επτά που ξεκίνησαν (Χιώτης, Σέρτζιο, Γκιλιέρμε, Καρλάο, Ρίισε, Λάνιγκ, Μοράις) όσο και οι δύο που πέρασαν ως αλλαγή (Βινίσιους, Κακά) δεν κατάφεραν να δώσουν στους «γαλαζοκίτρινους» την απαραίτητη σταθερότητα στην αμυντική λειτουργία.

Το φαινομενικά παράδοξο έχει εξήγηση, αμιγώς αγωνιστική. Ο Χιώτης ανέλαβε αμέσως μετά το παιχνίδι τις ευθύνες που (θεώρησε ότι) του αναλογούν. Οι αντίστοιχες ευθύνες του Λάνιγκ, ο οποίος είχε περισσότερα νεύρα απ’ ό,τι καθαρό μυαλό, του χρεώθηκαν από τον ίδιο τον Φινκ με την πρόωρη αντικατάστασή του από τον Βινίσιους.

Ο Καρλάο σε ακόμη ένα παιχνίδι πιστοποίησε ότι μετά τον τραυματισμό του απέχει πολύ από τον παίκτη που δικαίως είχε χαρακτηριστεί λαχείο στο πρώτο μισό της περιόδου, ενώ ο Κάλβο ταλαιπώρησε τον Ρίισε όσο ουδείς άλλος εξτρέμ στο τρέχον πρωτάθλημα. Αν συνυπολογίσει κάποιος την έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού από τον (άρτι ανακάμψαντα) Βινίσιους, η οποία υποχρέωσε τον Μοράις να τρέχει για δύο, έχει ένα πλήρες μωσαϊκό αιτιών για τη δυσλειτουργία του ΑΠΟΕΛ στα μετόπισθεν.

Τα κακώς κείμενα της άμυνας ανέλαβαν να εξισορροπήσουν από τη μέση και μπροστά οι Χαραλαμπίδης και ντε Βινσέντι. Ο αρχηγός των «γαλαζοκιτρίνων» πρόσθεσε ακόμη ένα πολύ μεστό παιχνίδι μέσα στο 2015 και, αν τα δοκάρια δεν τον σταματούσαν δις, θα μπορούσε να είχε βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του σ’ ένα διπλό τίτλου στο «Αντώνης Παπαδόπουλος».

Ο Αργεντινός, από την άλλη, απέδειξε εκ νέου ότι στον άξονα αισθάνεται πολύ πιο άνετα απ’ ό,τι στα πλάγια και πως χρειάζεται όπως το… οξυγόνο την ελευθερία κινήσεων κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Σε ρόλο… δορυφόρου του Τζεμπούρ ο ντε Βινσέντι πραγματοποίησε μία από τις πιο ουσιαστικές εμφανίσεις του, έδωσε την ασίστ για το τέρμα του Εφραίμ κι απώλεσε δύο καλές ευκαιρίες για να χριστεί και ο ίδιος σκόρερ.

Το ευτύχημα για τον ΑΠΟΕΛ εν όψει των εναπομενόντων πέντε τελικών (τεσσάρων στο πρωτάθλημα κι ενός στο κύπελλο) οι πιθανότητες συνέχισης του συνολικού μπλακ άουτ στα μετόπισθεν είναι σαφώς λιγότερες απ’ ό,τι οι αντίστοιχες για σταθεροποίηση των Χαραλαμπίδη και ντε Βινσέντι στα επίπεδα απόδοσης του περασμένου Σαββάτου.

sigmalive