Αγωνιστική απειθαρχία

Δεν είναι που χάσαμε από τη Σάλκε, δεν είναι που δεν παίξαμε καλά, άλλωστε η πιθανότητα να μην παίξαμε καλά γιατί απλά δεν μας άφησαν οι αντίπαλοι είναι πολύ μεγάλη, είναι περισσότερο η αγωνιστική απειθαρχία της ομάδας αν όχι από το πρώτο λεπτό, μετά το πρώτο γκολ των Γερμανών. Και τονίζω την αγωνιστική απειθαρχία γιατί με την απερισκεψία του Ντε Βινσέτι, ασχολήθηκε πρώτα ο διαιτητής και μετά (ελπίζω) η διοίκηση.

Είναι η αγωνιστική απειθαρχία που ενοχλεί περισσότερο. Αυτό, που βλέπεις πχ τον Μακρίδη να κρατά την μπάλα και να μην την δίνει σε κανένα μέχρι να τον κλείσουν και αυτόν και τους υπόλοιπους παίκτες, να παίρνει την μπάλα, ακόμα και ο Αρτυματάς και να τριπλάρει στο κέντρο του γηπέδου χωρίς στόχο και σκοπό, να κάνει το ίδιο ο Ντε Βινσέντι, να κάνει το ίδιο Βινίσιους και ο Βάντερ. Και μετά να κάνουν ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή να συνδυάζονται και να μοιράζουν παιγνίδι, οι Στίλιτς και Καβενάγκι, αλλά αυτοί οι δύο, να μην δικαιούνται μια θέση στην αρχική εντεκάδα.

Και μήπως ήταν μόνο το παιγνίδι με τη Σάλκε. Ο Μακρίδης δεν έκανε το ίδιο στο τελευταίο λεπτό με την ΑΕΚ που αντί να στείλει την μπάλα στην περιοχή με 4-5 παίκτες να περιμένουν (μεταξύ αυτών ο Καβενάγκι), προτίμησε να την κρατήσει μέχρι που την έχασε, αφήνοντας και την τελευταία ευκαιρία να κάνει φτερά.

Μοιραία η σύγκριση πάει στην εποχή Γιοβάνοβιτς. Που μπροστά μας είχαμε μεγαθήρια της Ευρώπης, αλλά η ομάδα μπορούσε να σταθεί με αξιοπρέπεια. Πολύ μα πολύ σπάνια έχανε με περισσότερο από ένα γκολ διαφορά και αυτό όχι γιατί είχε καλύτερη ομάδα, αλλά απλώς γιατί είχε συγκέντρωση και πειθαρχία μέσα στο παιγνίδι.

Ας μην βιαστούν κάποιοι να μιλήσουν για παικταράδες, όπως, Μαντούκα, Αϊλτον κλπ, γιατί υπήρξε και το 2009, όταν ήρθε εδώ η Τσέλσι και έφυγε με 0-1 και με 2-3 ευκαιρίες, μόνο, στο 90λεπτο και πήγε το ΑΠΟΕΛ στο Λονδίνο και πήρε 2-2 που παρολίγο στο 93’ να γινόταν και 2-3.

Λοιπόν, ο Τιμούρ Κετσπάγια έχει πολλή δουλειά σε αυτόν τον τομέα και πρέπει να τραβήξει, αν μπορεί, τα λουριά. Το ΑΠΟΕΛ του 2015, έπρεπε να έχει στόχο την καθιέρωση του σε μια υπολογίσιμη ευρωπαϊκή δύναμη.

Όχι να προσπαθεί να ξεχωρίσει από τις υπόλοιπες θεωρούμενες μεγάλες ομάδες της Κύπρου και να μην τα καταφέρνει. Να έχει δηλαδή μια ΑΕΚ, μια Ανόρθωση και ένα Απόλλωνα να το κοιτάζουν στα μάτια και να θεωρούνται περίπου της ίδιας δυναμικότητας.

Αν αυτό γίνει και φέτος στο Κυπριακό πρωτάθλημα, τότε αποτύχαμε! Ελπίζω και εύχομαι ότι θα ξεφύγουμε πολύ από τους υπόλοιπους.

Άποψη του Ν.Σ. «ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ»