Ο δρόμος προς το three peat

Ούτε τρεις, ούτε τέσσερις, ούτε πέντε, αλλά δέκα ήταν οι σοβαρότεροι λόγοι που επέτρεψαν στον ΑΠΟΕΛ να φτάσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος 2014-15 και συνολικά, 24ου της ιστορίας του.

Το «Goal» εμβάθυνε στην πορεία των πρωτευουσιάνων και ανέλυσε την πορεία που διένυσαν από την 1η έως την 32η αγωνιστική, αντλώντας σημαντικά στοιχεία, τα οποία εν τέλει λειτούργησαν ως εφαλτήριο για να διατηρήσει ο σύλλογος για τρίτη διαδοχική σεζόν το στέμμα του «βασιλιά». Ένα επίτευγμα που σημαίνει πάρα πολλά για τον ΑΠΟΕΛ και του ανοίγει παράλληλα διάπλατα τους ορίζοντες για περισσότερα επιτεύγματα τα επόμενα χρόνια.

Κάνουμε αρχή από τη διοίκηση και πρωτίστως τον ρόλο που επιτέλεσε, στο «φαινόμενο» Μαντούκα, στη συμβολή κυρίως των Τζιμπούρ, Πάρντο και κόσμου.

Ακολούθως, αναλύουμε το τι έκανε και τι δεν έκανε στα εντός και εκτός έδρας παιχνίδια, καταπιανόμαστε με τους ανταγωνιστές του στη διεκδίκηση του τροπαίου και δη τον Απόλλωνα, «αγγίζουμε» το «καυτό» τετράμηνο στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου και ρίχνουμε άγκυρα στους πολλούς και απανωτούς τραυματισμούς.

Όλα αυτά στις γραμμές που ακολουθούν, οι οποίες αποτέλεσαν… οδηγό ή αν το προτιμάτε μοιάζουν μ’ ένα «χάρτη» που έβγαλε στην ανακάλυψη του κρυμμένου θησαυρού.

1) Η σταθερότητα

Η διοίκηση ελάχιστες φορές αμφισβητήθηκε ή αν θέλετε δεν δέχθηκε την κριτική στο βαθμό προηγούμενων διοικήσεων σε χρονικές περιόδους που η ομάδα δεν βλεπόταν αγωνιστικά. Τις όποιες αναταράξεις τις διαχειρίστηκαν ψύχραιμα οι πρωτευουσιάνοι και πρωτίστως, δεν άφησαν την γκρίνια να επηρεάσει το αγωνιστικό σκέλος. Παράλληλα, η εταιρεία είναι υγιής και συνεπής στις οικονομικές της υποχρεώσεις. Δεν υπήρχαν εξωγενείς παράγοντες που μπορούσαν να αποπροσανατολίσουν τους παίκτες που είχαν την ευχέρεια να μείνουν συγκεντρωμένοι στο αγωνιστικό σκέλος.

2) Γκουστάβο Μαντούκα

Ούτε ο πιο ευφάνταστος σεναριογράφος δεν θα μπορούσε να σκαρφιστεί ένα τέτοιο σενάριο γι’ αυτόν τον πολύ σπουδαίο ποδοσφαιριστή! Το βίαιο μαρκάρισμα στο ματς της 13ης αγωνιστικής με την ΑΕΚ, στάθηκε ικανό να σταματήσει το ποδόσφαιρο και να του ανοίξει παράλληλα νέο «παράθυρο». Ανέλαβε καθήκοντα διευθυντή ποδοσφαίρου! Και εκεί που «έσπρωχνε» τα θέματα του προγραμματισμού, αίφνης πάτησε φρένο. Κλήθηκε, παρέα με τους Σατσιά και Κωστή να καθοδηγήσει την ομάδα από τον πάγκο στην πιο κρίσιμη καμπή των υποχρεώσεων. Χωρίς εμπειρία στη συγκεκριμένη θέση, χωρίς τα απαραίτητα διπλώματα. Θέλετε και άλλα;

3) Ο «Άγιος» Πάρντο

Αποτελεί μία από τις καλύτερες μετεγγραφές του ΑΠΟΕΛ την τελευταία (τουλάχιστον) δεκαετία. Ήταν και φέτος με διαφορά ο κορυφαίος τερματοφύλακας του πρωταθλήματός μας. Σε πολλά παιχνίδια ύψωσε ένα τεράστιο τείχος και κράτησε όρθια την ομάδα του. Και δεν αναφερόμαστε μονάχα στα ντέρμπι, αλλά και σε 90λεπτα με υποδεέστερους αντιπάλους. Έδωσε το φιλί της ζωής στον ΑΠΟΕΛ σε πολλές περιπτώσεις, σώζοντας τον σύλλογο από «γκέλες». Φάνηκε άτυχος στο τελευταίο σκέλος του μαραθωνίου, αλλά ακόμη και από την Ισπανία έβρισκε τον τρόπο να εμψυχώνει τους συμπαίκτες του.

4) Ράφικ Τζιμπούρ

Ο Αλγερινός έστειλε την μπάλα στο αντίπαλο πλεκτό 12 φορές και ασφαλώς αποτελεί έναν από τους πιο παραγωγικούς επιθετικούς του πρωταθλήματος. Το πιο σημαντικό στοιχείο, είναι πως τα 11 εξ αυτών έχουν αποδειχθεί «ολόχρυσα» καθώς οι γαλαζοκίτρινοι πίστωσαν στο ταμείο έξι νίκες και τρεις ισοπαλίες. Δηλαδή, οι 21 από τους 62 συνολικά βαθμούς, έχουν τη σφραγίδα του Τζιμπούρ! Αν και η φετινή χρονιά δεν ήταν η καλύτερη δυνατή για τον έμπειρο παίκτη, παρόλα αυτά η εκτελεστική του δεινότητα είναι αδιαμφισβήτητη και «έσπρωξε» τον θρύλο σε σημαντικά στάδια του μαραθωνίου. Μεγάλο κεφάλαιο αποτελεί για τον σύλλογο η ανανέωση του συμβολαίου του.

5) Οι ΑΠΟΕΛίστες

Δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς πως ο ΑΠΟΕΛ δεν ικανοποίησε τον κόσμο του στη διάρκεια του πρωταθλήματος, παρά τη χαρά που πήρε αρχικά με την είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Πολλά τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση από ένα παιχνίδι στο άλλο και κατά τη διάρκεια των 90λεπτων. Ωστόσο οι οπαδοί των νταμπλούχων στήριξαν την ομάδα τους στα σημαντικά παιχνίδια, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Αν και το ΓΣΠ δεν είχε την επιθυμητή από τη διοίκηση εικόνα στη διάρκεια του μαραθωνίου, ο κόσμος ήταν εκεί σε καθοριστικές στιγμές και επιβράβευσε τους παίκτες για την προσπάθειά τους.

6) Στο «σπίτι» του

Από τα 18 παιχνίδια πρωταθλήματος που έδωσε στο ΓΣΠ, συμπεριλαμβανομένων και των αγώνων με την Ομόνοια που ήταν τυπικά φιλοξενούμενος, σε κανένα δεν ηττήθηκε. Κάτι ασφαλώς που λέει πολλά για το πόσο «σκληρό» καρύδι είναι στο στάδιο της πρωτεύουσας, παρόλο που σε ορισμένα εξ αυτών δοκιμάστηκε αγρίως από τον αντίπαλο. Κέρδισε εννέα παιχνίδια και σε ισάριθμα «κόλλησε» στην ισοπαλία. Πίστωσε στο ταμείο του αγωνιζόμενος στο ΓΣΠ συνολικά 36 βαθμούς και του «ξέφυγαν» 18. Ένας απολογισμός που υπήρχαν χρονιές που ήταν ασφαλώς πολύ καλύτερος.

7) Μακριά από το ΓΣΠ

Απολογισμό οκτώ νίκες, δύο ισοπαλίες και τέσσερις ήττες έχουν οι γαλαζοκίτρινοι στις αναμετρήσεις μακριά από το ΓΣΠ, συμπεριλαμβανομένου και του χθεσινού με τον Ερμή που «κλείδωσαν» και μαθηματικά τον τίτλο. Έβαλαν στο σακούλι 26 πόντους από τους 42 που διεκδίκησαν. Εμφανής η διαφορά, λοιπόν, κάνοντας τις συγκρίσεις των εντός και εκτός έδρας αγώνων στη φετινή αγωνιστική περίοδο. Ηττήθηκαν από τον Ερμή με 1-2 (14η αγων.), την ΑΕΛ με ίδιο σκορ (16η αγων.), την ΑΕΚ με 0-1 (26η αγων.) και τον Απόλλωνα (30ή αγων.). Και οι δύο ισοπαλίες; Απέναντι στον Απόλλωνα (0-0, 10η αγων.) και Ανόρθωση (3-3, 28η αγων.).

8) «Κατάρρευση» Απόλλωνα

Αποτέλεσε από την αρχή του πρωταθλήματος τον βασικό αντίπαλό του στη μάχη του τίτλου, έστω και αν στα τελευταία… μέτρα πριν από τον τερματισμό το σκηνικό ανατράπηκε και πολύ περισσότερο η ΑΕΚ λίγο έλειψε να κάνει την έκπληξη. Η ομάδα της Λεμεσού, μάλλον δεν άντεξε στην πίεση και το ένα κακό αποτέλεσμα διαδεχόταν το άλλο. Έγινε και η αλλαγή προπονητή, αλλά ούτε αυτή στάθηκε ικανή για να την «αναστήσει» αγωνιστικά. Συν τοις άλλοις, σημαντικό στοιχείο ήταν και η διαφορά που είχε ο ΑΠΟΕΛ με την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης από τις ΑΕΚ, Ομόνοια (+7) και Ανόρθωση (+8).

9) «Καυτό» τετράμηνο

Στο διάστημα που ο ΑΠΟΕΛ είχε ευρωπαϊκές υποχρεώσεις διαχειρίστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα παιχνίδια εντός συνόρων και σε αυτό, μερίδιο είχε και ο Δώνης. Από τις 31 Αυγούστου έως τις 5 Δεκεμβρίου, είχε δώσει 12 ματς πρωταθλήματος, χάνοντας μόνο έξι βαθμούς. Οι γαλαζοκίτρινοι εξήλθαν τρεις φορές ισόπαλοι στους αγώνες με την ΑΕΛ, τη Δόξα και τον Απόλλωνα με το ίδιο σκορ (0-0). Με το πέρας της 12ης αγωνιστικής ήταν πρώτοι στη βαθμολογία, απέχοντας πέντε βαθμούς από τον δεύτερο τότε Απόλλωνα. Σημαντική παράμετρος για μια ομάδα που το «έπαιζε» σε διπλό ταμπλό.

10) Βάθος και ποιότητα

Ακόμη και σε μια σεζόν που οι γαλαζοκίτρινοι είχαν το πλέον ποιοτικό και πιο πλήρες έμψυχο δυναμικό του πρωταθλήματος δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Αυτό έχει να κάνει και με τους πολλούς και απανωτούς τραυματισμούς, κάτι που αλλοίωσε σε μεγάλο βαθμό τη δυναμική του ρόστερ. Παίκτες που είχαν δεύτερο ή και τρίτο ρόλο στην ομάδα κλήθηκαν και έπαιξαν βασικοί. Το βάθος και η ποιότητα στο έμψυχο δυναμικό, αποτέλεσε σε ορισμένα παιχνίδια το «αντίδοτο», έστω και αν στη θέση του δεξιού μπακ δεν υπήρχε δεύτερη λύση.

Goal