Η σκληρή πραγματικότητα και ο εφιάλτης

Κάποιες από τις εικόνες στο ΓΣΠ ήταν ενδεικτικές του κλίματος που επικρατεί στον ΑΠΟΕΛ. Σκυμμένα κεφάλια και απέραντη θλίψη για την κατρακύλα μιας ομάδας που τα τελευταία χρόνια ήταν συνώνυμο με την επιτυχία.

Επτά σερί πρωταθλήματα, ευρωπαϊκές πορείες που τις θαύμαζαν ακόμη κι οι εκπρόσωποι των πλέον ανεπτυγμένων ποδοσφαιρικά χωρών. Στιγμές και εικόνες του παρελθόντος, πρωτόγνωρες για το κυπριακό ποδόσφαιρο, διανθισμένες με μπόλικη περηφάνια.

Μόνο που γυρίζει ο τροχός κι η κατηφόρα δεν έχει τελειωμό. Το γαλαζοκίτρινο βαρέλι δεν έχει πάτο. Πώς από το ζενίθ, ο ΑΠΟΕΛ, έφτασε στο ναδίρ είναι μεγάλη ιστορία και σίγουρα δεν μπορεί να διερευνηθεί σε ένα βράδυ, ούτε και να καταγραφεί σε 300 λέξεις.

Το σίγουρο είναι ότι οι φίλοι του βιώνουν πολύ άσχημα συναισθήματα. Πρωτόγνωρα… Όλη αυτή η περηφάνια των προηγούμενων χρόνων μετατράπηκε σε απέραντο προβληματισμό.

Σε βαθμό που δεν μπορούν να πιστέψουν την άλλη όψη του νομίσματος. Περισσότερο μοιάζει με εφιάλτη. Μόνο που το ξύπνημα, είναι ακόμη πιο οδυνηρό από τον κρύο ιδρώτα που φέρνει ο εφιάλτης.

«Κορυφή η ΑΕΛ, απειλή υποβιβασμού για τον ΑΠΟΕΛ!», ήταν ο χθεσινός τίτλος του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, που μεταφέρει σε όλο τον Ελληνισμό τα αποτελέσματα του κυπριακού ποδοσφαίρου.

Το δεύτερο σκέλος, μοιάζει με ανέκδοτο. Μόνο που η διοίκηση, οι παίκτες και οι προπονητές, οι απλοί οπαδοί πρέπει να «ζήσουν» λίγο μαζί με το ανέκδοτο για να αναζητήσουν την επόμενη ημέρα.

Οι μαθηματικές πράξεις είναι το αισιόδοξο σενάριο. Όσο ο ΑΠΟΕΛ του σήμερα αναλώνεται κατά πόσο προλαβαίνει το τρένο της εξάδας, μάλλον, χάνει την ουσία.

Το αύριο, το μέλλον του, δεν έχει καμιά σχέση με τα πλέι οφ. Τα προβλήματα είναι πολύ πιο σοβαρά. Για την ακρίβεια, η ασθένειά του είναι πολύ πιο σοβαρή.

Φταίει ο Πρόδρομος και οι συνεργάτες του; Βεβαίως και φταίνε! Φταίνε οι προπονητές και οι παίκτες; Χωρίς αμφιβολία! Μόνο που μερίδιο ευθύνης έχουν και πολλοί άλλοι, οι οποίοι δεν μπήκαν στον κόπο να «ζυγίσουν» τον τυφώνα που έρχεται και παρασύρθηκαν μαζί με τους υπόλοιπους.

Άρθρο του Ιάκωβου Κακουρή στο Goal