Να ακούς τον γέρο Γκόγκα!
Του Ιάκωβου Κακουρή στο Goal
Ο Σίνισα Γκόγκιτς μίλησε χθες στον Super ΣΠΟΡ FM για την κλήρωση του ΑΠΟΕΛ με την Μπιλμπάο, θυμήθηκε (όσο μπορούσε…) τα νιάτα του, όταν είχε αγωνιστεί με τα χρώματα της Ανόρθωσης ως αντίπαλος της βάσκικης ομάδας το 1994, και δεν παρέλειψε να σχολιάσει τις εμφανίσεις του Πιέρου Σωτηρίου: «Έχει καλά στοιχεία, πρέπει να συνεχίσει, να δουλέψει περισσότερο. Στο δεύτερο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό έπαιξε μόνος του την άμυνα του Ολυμπιακού. Μπορεί να αγωνιστεί σε πιο υψηλό επίπεδο. Χρειάζεται όμως αρκετή δουλειά και ιδρώτα. Πρέπει να συνεχίσει για να βελτιωθεί».
Τέσσερις-πέντε προτάσεις όλες κι όλες με κυρίαρχο στοιχείο τις προτροπές προς τον… «μικρό», «πρέπει να συνεχίσει», «πρέπει να δουλέψει», «πρέπει να βελτιωθεί».… Πιέρο να τον ακούς τον γέρο Γκόγκα! Κάτι ξέρει… Για την ακρίβεια, γνωρίζει πολύ καλύτερα απ’ όλους τι εστί προσπάθεια, σκληρή δουλειά και καταξίωση…
Η διαδρομή του είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της υπομονής και της επιμονής που οδηγεί σε άλλες πολιτείες. Χωρίς αμφιβολία ταλαντούχος, αλλά και ατίθασος και οξύθυμος στα νιάτα του. Ας μην ξεχνάμε ότι ένας λόγος που ο ΑΠΟΕΛ τον άφησε να φύγει και να μετεγγραφεί στην Ανόρθωση ήταν το γεγονός ότι ήταν επιρρεπής στις τιμωρίες. Ήρθε στον Αρχάγγελο στα 26 του χρόνια και μετεγγράφη στην Ανόρθωση ως ο διακαής πόθος του Ανδρέα Μουσκάλλη στα 30 του.
Στα 34 του, στις… καθυστερήσεις της μετεγγραφικής περιόδου του 1997, έφυγε για τον Πειραιά και τον Ολυμπιακό κάνοντας το μεγάλο άλμα στην καριέρα του. Εκείνη την περίοδο ο Παναθηναϊκός είχε αποκτήσει τον Μαλέκκο και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς που έκανε κουμάντο στον Ολυμπιακό, αφού εισέπραξε ουκ ολίγα «όχι» για την ενίσχυση της επίθεσής του, κατέληξε στον Γκόγκα ως την ύστατη λύση.
«Περήφανα γηρατειά» ήταν εκείνη την ημέρα ο (ατυχής) τίτλος της «Sportime». Σε σημείο που το φιλοολυμπιακό «Φως», για να απαντήσει, φιλοξένησε δηλώσεις του Τιμούρ Κετσπάγια που μεσουρανούσε στην ΑΕΚ με «ξύλινο» τίτλο «Τέτοιος παίκτης δεν υπάρχει στην Ελλάδα»!
Ο Μαλέκκος στάλθηκε στους… εφήβους του Παναθηναϊκού για να βελτιώσει τη φυσική του κατάσταση (!), ενώ ο Γκόγκιτς στα 34 του έσπασε τα κοντέρ στα εργομετρικά του Ολυμπιακού. Προφανώς έργο του Αντώνη Κέζου που ήταν γυμναστής τότε στην Ανόρθωση. Γκόγκιτς και Κέζος ήταν σαν τον σκύλο με τη γάτα. Ανηφόρες, κατηφόρες, αντιστάσεις με λάστιχα, ήταν τότε «τρελά» πράγματα.
Κι η κούραση μεγάλη. Μία μέρα ο Σερβοκύπριος τα πήρε στο κρανίο από την επίπονη προπόνηση και πήγε κατευθείαν στον πρόεδρο Κίκη Κωνσταντίνου: «Ή εκείνος ή εγώ!». Χρειάστηκαν θεοί και δαίμονες για να πεισθεί ότι η σκληρή δουλειά ήταν για καλό του. Κι όταν πήγε στον Ολυμπιακό και βρήκε τις ίδιες συνθήκες προπόνησης, τον πρώτο που πήρε τηλέφωνο ήταν τον Κέζο: «Μαλ… τα ίδια και χειρότερα κάνουν κι εδώ. Όποτε θέλεις, θα σε φιλοξενήσω να παρακολουθήσεις τις προπονήσεις μας».
Έστω και σε… μεγάλη ηλικία, ο Σίνισα Γκόγκιτς έμαθε την αξία της σκληρής δουλειάς και του σεβασμού προς την προπόνηση και την ομάδα. Μερικούς μήνες μετά τη μετεγγραφή του στον Ολυμπιακό Πειραιώς, ήρθε στην Κύπρο για προπονήσεις με την Εθνική. Κάτω από τα γραφεία του «Φιλελεύθερου», στο Γήπεδο του Κύκκου, μες στο αγιάζι, οι πιτσιρικάδες «σταρ» του ποδοσφαίρου μας έσπευσαν να πάνε άρον-άρον στα αποδυτήρια.
Ο γέρο Γκόγκα κάθισε στο έδαφος, πήρε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, μπογιά και βούρτσα και βούρτσιζε για ένα δεκάλεπτο! «Φίλε, με αυτά βγάζω το ψωμί της οικογένειάς μου. Πρέπει να τα σέβομαι», ήταν η ατάκα του που βουίζει ακόμη στ’ αφτιά μου…
Ο ατίθασος και παρεξηγημένος Γκόγκιτς, σε ηλικία που κάποιοι άλλοι σταματούσαν το ποδόσφαιρο, μέστωσε, ωρίμασε και θριάμβευσε. Επί των ημερών του ο Ολυμπιακός Πειραιώς επανήλθε στις μεγάλες επιτυχίες, τη σεζόν 1998-99 κατέκτησε το νταμπλ κι άγγιξε τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ (με δικό του γκολ προηγήθηκε της Γιουβέντους με 1-0, αλλά πέντε λεπτά πριν το τέλος ο Ελευθερόπουλος έκανε μία άστοχη έξοδο και η πρόκριση πήγε στους Ιταλούς) κι έπαιζε μέχρι τα 40 του.
Από τη μιζέρια του κυπριακού ποδοσφαίρου ο «παππούς» βρέθηκε στα μεγάλα σαλόνια, έγινε κατά πολύ πλουσιότερος (στην αρχή υπέγραψε για 2,5 χρόνια έναντι 1 εκατομμυρίου, 500 χιλιάδων δολαρίων και στη συνέχεια ανανέωσε πολύ καλύτερες απολαβές) κι έγινε τραγούδι και σύνθημα στα χείλη εκατοντάδων χιλιάδων οπαδών. Γι’ αυτό σου λέω Πιέρο, να τον ακούς τον γέρο Γκόγκα!
