ΚΥΡΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣΠοδοσφαιρο

Υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις λόγοι…

Το παιχνίδι με τον Ερμή και όχι το… “έξι στα έξι” θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους οι παίκτες του ΑΠΟΕΛ κι αυτό το μήνυμα προσπαθεί να τους περάσει αυτές τις μέρες ο Τόρστεν Φινκ.

Ο Γερμανός τεχνικός γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα πώς έχει καεί ο ΑΠΟΕΛ με τέτοιες σκέψεις (ξεκινήσαμε στα πλέι οφ με στόχο το 10 στα 10, μετά το 9 στα 9 κτλ. και τελικά έχουμε κερδίσει μόνο ένα από τα τέσσερα ματς των πλέι οφ!) και θέλει να πείσει τους ποδοσφαιριστές του πως στο μυαλό τους θα πρέπει να βρίσκεται μόνο το κυριακάτικο παιχνίδι με τον Ερμή.

Και έχε σοβαρούς λόγους να κρατάει τους παίκτες σε εγρήγορση ο Φινκ, αφού ο Ερμής μόνο εύκολος αντίπαλος δεν έχει αποδειχτεί για τον ΑΠΟΕΛ την τελευταία διετία! Ο ΑΠΟΕΛ έχει παίξει με τους “φτεροπόδαρους” 8 φορές αυτή τη διετία και έχει κερδίσει μόνο τις 4!

Και η στατιστική λοιπόν μας “φωνάζει” πως θα είναι έγκλημα να μην πάρουμε στα σοβαρά τον Ερμή, όσο κι αν η ομάδα του Φανιέρου παρουσιάζεται ασόβαρη εδώ και αγωνιστικές…

Ας δούμε αναλυτικά τα αποτελέσματα την τελευταία διετία και… ας προσέξουμε, γιατί υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις λόγοι (όσα και τα παιχνίδια που δεν κερδίσαμε) για να μην την πατήσουμε:

Πέρυσι, στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος ο ΑΠΟΕΛ έχασε στο “Αμμόχωστος” με 2-0, στο ντεμπούτο του Γιώργου Δώνη στον πάγκο. Στο δεύτερο γύρο στο ΓΣΠ κέρδισε με 3-0, όπως κέρδισε και στα πλέι οφ εκτός έδρας με 1-2. Αλλά στο ΓΣΠ έγινε η μεγάλη έκπληξη, με τον Ερμή να κερδίζει 1-2, αποτέλεσμα που παραλίγο να εκτροχιάσει τους “γαλαζοκίτρινους” από τον τίτλο και να φέρει το διαζύγιο με τον Γιώργο Δώνη, την πρώτη φορά που κλονίστηκε σοβαρά ο Ελλαδίτης τεχνικός. “Γαλαζοκίτρινος” βάφτηκε ο τελικός του Κυπέλλου (2-0).

Και φέτος, όμως, τα πράγματα δεν είναι ευνοϊκά. Το Σούπερ Καπ νωρίς-νωρίς χάθηκε μετά την ήττα από τον Ερμή με 2-1. Στο πρωτάθλημα, ο ΑΠΟΕΛ κέρδισε στο ΓΣΠ δύσκολα με 1-0, αλλά έχασε στο “Δασάκι” πριν τα Χριστούγεννα με 2-1, ήττα που κλόνισε αρκετά την εμπιστοσύνη της διοίκησης Πετρίδη προς τον Γιώργο Δώνη.

 

Previous post

Με τα μούτρα!

Next post

Η... μοναδική ήττα