Στα δύο παιχνίδια της league phase του Κόνφερενς Λιγκ με Σάμροκ Ρόβερς στην Ιρλανδία (1-1) και Μπόρατς στο ΓΣΠ (0-1), η Ομάδα μας έδειξε αδυναμία στο τέλειωμα των φάσεων και δυστοκία.
Ούτε η τύχη – ατυχία μας έφταιξαν, ούτε ο αχάπαρος Άγγλος διαιτητής και η ομάδα του, ούτε «ο Θεός δεν ήθελε να κερδίσουμε»… Εμείς βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας. Όταν δεν έχεις δεύτερο σέντερ φορ στην Ευρωπαϊκή σου λίστα, κανένας άλλος δεν σου φταίει, παρά το ξερό σου το κεφάλι.
Ευκαιρίες δημιουργήσαμε αλλά δεν βρίσκαμε στόχο. Στον αγώνα της πρεμιέρας με τη Σάμροκ είχαμε 14 τελικές, εκ των οποίων μόνο οι δύο στον στόχο. Στον αγώνα της Πέμπτης (24/10), με την Μπόρατς, μέσα στην έδρα μας, ολοκληρώσαμε τον αγώνα με 21 τελικές προσπάθειες, εκ των οποίων μόνο οι τρεις ήταν εντός στόχου, κάτι που δείχνει το σοβαρό πρόβλημα μας στην τελική προσπάθεια.
Αντίθετα, η Μπόρατς είχε μόλις τέσσερις τελικές στο ματς (δυο στον στόχο), με τις περισσότερες να έρχονται μετά το 1-0 στο διάστημα που τα δώσαμε όλα στην επίθεση. Και όμως μας κέρδισε…
Σε δύο ενενηντάλεπτα κόντρα σε ομάδες χαμηλότερης δυναμικότητας, η Ομάδα μας είχε 35 τελικές προσπάθειες, αλλά μόλις πέντε στον στόχο. Από τις πέντε έγινε γκολ μονάχα η μία και μοιραία ο Θρύλος, έστω κι αν υπερίσχυσε στον αγωνιστικό χώρο και της Σάμροκ και της Μπόρατς, έχει μόλις ένα βαθμό συγκομιδή.
Πλέον, η υπόθεση πρόκριση (τερματισμός στο top-24) δυσκολεύει αρκετά και θα χρειαστεί να κάνουμε υπερβάσεις στα επόμενα παιχνίδια για να έχουμε τύχη και μέλλον στη διοργάνωση. Κρίμα για τον κόσμο μας που είναι πραγματικά ασυναγώνιστος. Κρίμα για τις μεγάλες προσδοκίες και τις ελπίδες μας. Κρίμα για τα όνειρα μας.
