«Όποιος δεν θέλει να ακούσει και να δει είναι χειρότερος από τον τυφλό και τον κουφό μαζί».
Όταν βλέπεις το κακό να έρχεται αλλά αρνείσαι να δεις την πραγματικότητα…
Όταν διαπιστώνεις καθημερινά ότι «κάτι δεν πάει καλά», αλλά συνεχίζεις ατάραχος να ζεις στις ψευδαισθήσεις σου…
Όταν αποδέχεσαι να σε παραμυθιάζουν, «ηγέτες» αλλά και άλλοι που δήθεν υπηρετούν την αλήθεια, ενώ κάνουν ακριβώς το αντίθετο…
Η παροιμία «θωρούμεν την κουφήν τζαι γυρεύκουμεν την κωλοσυρμαθκιάν της», ταιριάζει γάντι με την περίπτωση μας.
Ενώ βλέπουμε (καθημερινά) την ίδια την οχιά, ψάχνουμε τα ίχνη που άφησε στο πέρασμά της, για να πεισθούμε ότι πέρασε από μπροστά μας!
Συνεχίζουμε, στο μεταξύ, να ψάχνουμε δικαιολογίες, δεν ονομάζουμε τα προβλήματα με το όνομά τους, και ολιγωρούμε μπροστά στον κίνδυνο.
Προσποιούμαστε ότι δεν βλέπουμε ή δεν αντιλαμβανόμαστε τον σοβαρό κίνδυνο (που μας απειλεί με αφανισμό), με σκοπό να τον αποφύγουμε!
Ζούμε στην «κοσμάρα» μας και κάνουμε πως δεν συμβαίνει τίποτα. Μέχρι πότε ακόμα;
