Ο τολμών νικά, ο Θρύλος;
Ο ΑΠΟΕΛ έχασε στο «Στέλιος Κυριακίδης» την Κυριακή, μια τεράστια πραγματικά ευκαιρία για να πλησιάσει την κορυφή στους 2 βαθμούς και να αποκτήσει εκ νέου μεγάλη δυναμική, ενόψει της τελικής φάσης του πρωταθλήματος.
Αυτό που δημιούργησε τόσο μεγάλη απογοήτευση στους φίλους και οπαδούς της ομάδας, είναι η έλλειψη αντίδρασης των παικτών, όταν – κόντρα στην ροή του παιχνιδιού – ο ΑΠΟΕΛ βρέθηκε πίσω στο σκορ από το πέναλτι του Βαλακάρι (57’).
Και όμως, όσοι είμαστε στο γήπεδο, είδαμε τους «γαλαζοκίτρινους» να προσπαθούν – μέχρι το πρώτο γκολ – να ελέγξουν τον ρυθμό του παιχνιδιού και να περιορίσουν την αντίπαλο τους σε παθητικό ρόλο. Σε μεγάλο βαθμό το κατάφεραν αφού πριν το πέναλτι και σε 56 λεπτά παιχνιδιού, η Πάφος είχε μια τελική προσπάθεια!
Στο καλό διάστημα του ΑΠΟΕΛ (δεν ήταν εντυπωσιακό όπως με Απόλλωνα σε κάποια διαστήματα, αλλά ήταν υποφερτό και όχι κακό), χάθηκαν τρεις πολύ μεγάλες ευκαιρίες για γκολ, ενώ δημιούργησε και κάποιες άλλες αξιόλογες επιθετικές προσπάθειες.
Καθοριστική η φάση στο 55′
«Κλειδί» του αγώνα, όπως αποδείχθηκε, ήταν η απώλεια από τον Τάμαρι, μιας πολύ μεγάλης ευκαιρίας ένα λεπτό πριν το πέναλτι της Πάφου. Σε μια γρήγορη αντεπίθεση, ο Ν. Ιωάννου έδωσε στο Ντε Βινσέτι και αυτός έβγαλε μόνο του τον Ιορδανό, ο οποίος έχασε το κοντρόλ και η μπάλα πήγε σαν «δώρο» στα χέρια του τερματοφύλακα της Πάφου. Στην επόμενη φάση η Πάφος κέρδισε το πέναλτι, ο Βαλακάρι ευστόχησε και όλα άλλαξαν στο παιχνίδι…
Ο Τάμαρι επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από την ευκαιρία που έχασε να δώσει προβάδισμα στην ομάδα του η οποία… δευτερόλεπτα μετά βρέθηκε πίσω στο σκορ.
Η απογοήτευση δεν είναι καλός σύμβουλος, όπως και ο υπέρμετρος ενθουσιασμός. Η απώλεια της μεγάλης ευκαιρίας για την σμίκρυνση της διαφοράς από την πρώτη θέση, έφερε σε ένα μεγάλο βαθμό, μηδενισμό των πάντων.
Ασφαλώς και μπορεί
Διαφωνούμε κάθετα με όσους υποστηρίζουν ότι ο ΑΠΟΕΛ δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα… κεκτημένα του. Έχει αδυναμίες και αρκετά τρωτά σημεία αλλά διαθέτει και κάποιους πολύ ποιοτικούς παίκτες που οι αντίπαλοι του δεν έχουν.
Ο Τάμαρι, για όσους είναι πολύ κοντά στην ομάδα, δείχνει διατεθειμένος να ξαναγίνει ο παίκτης που θα κάνει την διαφορά. Στην Πάφο σε αρκετές φάσεις ήταν ασταμάτητος και ας ήταν πολύ στενά μαρκαρισμένος. Αρχίζει να ωριμάζει ποδοσφαιρικά και είναι έτοιμος να σηκώσει το μεγάλο βάρος της ευθύνης που πέφτει στα… «μαγικά» πόδια του.
Εκτός από τον 22χρονο Ιορδανό ο ΑΠΟΕΛ διαθέτει και πολλούς άλλους ποιοτικούς παίκτες που, για διάφορους λόγους, ελάχιστα έδωσαν στην σεζόν που διανύουμε…
Αναφερόμαστε στους Ντε Βινσέτι, Άλεφ, Σόουζα, Βούρο, Εφραίμ, που μαζί με Μπέλετς, Γουίλερ, Νικόλα, Μερκή, Μιχαήλοβιτς, Γιάκολις, Μάτιτς, Γιένσεν, Χαλένιους, Βιντιγκάλ, Σάβιτς, μπορούν να ξαναδώσουν στον ΑΠΟΕΛ την χαμένη του ταυτότητα.
Φτάνει να κληθούν να ακολουθήσουν συγκεκριμένο πλάνο και να αποκτήσουν, έστω και τώρα σταθερότητα και κάποια ομοιογένεια. Τα όποια πειράματα έπρεπε να είχαν τελειώσει εδώ και καιρό…
Αν κάνει τα αυτονόητα
Στους 11 τελικούς που έμειναν, ο ΑΠΟΕΛ, προλαβαίνει να σώσει την χρονιά, αν επιτέλους κάνει τα αυτονόητα και βγάλει τον χαρακτήρα που του επέτρεψε να κτίσει την κυριαρχία του.
Ο τολμών νικά, ο ΑΠΟΕΛ; Την Καθαρή Δευτέρα έχει την ευκαιρία να κάνει την «κάθαρση», εξιλέωση του και απαλλαγμένος από την αμφισβήτηση και την απαισιοδοξία, να προχωρήσει αποφασιστικά για τον αγωνιστικό Γολγοθά της τελικής φάσης και να φτάσει στην «Ανάσταση» του.
Άρθρο του Γιώργου Παττίχη
