ΚΥΡΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣΠοδοσφαιρο

Αναζωογόνηση από δεξιά…

Η Ομάδα μας μπορεί να μην αντιμετώπισε τον πιο δύσκολο αντίπαλο αλλά η ουσία παραμένει η ίδια, το πως δηλαδή εξασφαλίσαμε την πρόκριση στον τρίτο προκριματικό γύρο του Europa League.

Από την παρουσία του Θρύλου στο Καζακστάν θα ήθελα να σταθώ στη δεξιά πλευρά και συγκεκριμένα στον Ενσούε και Εντογκαλά. Οι δύο τους συνέβαλαν τα μέγιστα και έδειξαν πως κάνουν τον ΑΠΟΕΛ ισχυρό τόσο στα μετόπισθεν αλλά και επιθετικά.

Για τον Ενσούε δεν έχω να πω και πολλά πράγματα, το παθος που βγάζει ο Ισπανός στον αγωνιστικό χώρο είναι γνωστό σε όλους μας. Παίζει λες και είναι η τελευταία φορά, κι αυτό φαίνεται στο γήπεδο. Έχει την ικανότητα να πατάει περιοχή και να κάνει την Ομάδα μας παραγωγική…εξού και οι δύο ασίστ σε Ατζίλι και Ντε Βινσέντι άλλωστε.

Από την άλλη, ο Εντογκαλά είναι ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος έχει και την διεισδυτικότητα αλλά και την εκρηκτικότητα. Θα μου πείτε πως είχαμε κατά καιρούς πολλούς τέτοιους με τα ίδια χαρακτηριστικά. Ναι, αλλά ο Κονγκολέζος έχει κάτι διαφορετικό το οποίο και έλειπε από την Ομάδα μας την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο. Μπορεί να αμυνθεί…

Είδαμε σε αρκετές περιπτώσεις τον Ενσούε να ανεβαίνει και να πατάει περιοχή, ωστόσο ο Ντογκαλά έμενε πάντα πίσω του, ούτως ώστε να μπορεί να γυρίσει και να καλύψει τον συμπαίκτη του, όταν ο αντίπαλος βγεί στην αντεπίθεση. 

Τόσο οι τοποθετήσεις του, όσο και τα τρεξίματα που έκανε βοήθησαν τον Θρύλο να κρατήσει μια σταθερότητα στο τρόπο που επιτίθεται αλλά και που αμύνεται. Κέρδισε μπάλες και πρόλαβε καταστάσεις σε αρκετές περιπτώσεις που μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα στην άμυνα.

Αν τώρα κάνουμε την σύγκριση, αυτό είναι και το στοιχείο που διαφοροποιεί το δίδυμο Ενσούε-Ντογκαλά με τους Μιχαήλοβιτς και Τάμαρι. Ενώ μεν ο Μιχαήλοβιτς είχε τα ανεβάσματα και τα τρεξίματα ο Τάμαρι δεν ήταν εκεί για να τον καλύψει με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα κενό στη δεξιά πλευρά όταν ο αντίπαλος έφευγε στη κόντρα επίθεση.

Μπορεί να είναι ακόμα νωρίς να βγάλουμε συμπεράσματα αφού όπως είπα και στην αρχή παίζαμε με μια ομάδα που δεν αποτελεί φόβητρο. Ωστόσο, φαίνεται πως πλέον υπάρχει χημεία στην δεξιά πλευρά του Θρύλου. Με αλληλοκαλύψεις αλλά και με πολλά τρεξίματα οι δύο τους αλλάζουν το αγωνιστικό πρόσωπο της Ομάδας μας…

Πορτοκαλί Πύραυλος

Previous post

Με Ζρίνσκι Μόσταρ στον γ’ προκριματικό γύρο

Next post

Με το «καλημέρα»